Anemija (slabokrvnost) podrazumijeva nemogućnost eritrocita (crvenih krvnih zrnaca) da „isporuče“ dovoljnu količinu kiseonika ćelijama organizma. Uzroci mogu biti višetruki, a  najčešći je nedostatak željeza u samim eritrocitima bez kojeg se kiseonik koji udahnemo  neće vezati  za eritrocite i ćelije će raditi sa manjkom kisika što uzrokuje niz poremećaja u organizmu, a najizraženiji simptomi anemije jesu blijedilo, brzo zamaranje i pospanost.

Manjak željeza nastaje zbog povećane potrebe za njim, nedovoljnog unosa hranom, smanjene apsorpcije u crijevima ili gubitkom zbog krvarenja. Povećane potrebe postoje u djetinjstvu, adolescenciji, trudnoći i laktaciji.

Anemija koja nastaje usljed nedostatka žljeza (sideropenijska anemija) uvijek je hronična bolest i ne javlja se odmah, čak ni poslije akutnog krvarenja. Prema podacima WHO (Svjestke zdravstvene organizacije) nedostatk željeza kod svih populacija je sve učestalija pojava te zato predstavlja jedan od vodećih zdravstvenih problema današnjice na globalnom planu koji se javlja kako u siromašnim tako i u bogatim zemljama svijeta.

Liječenje sideropenijeske anemije se vrši sintetskim preparatima dvovalentnog željeza. I pored stalnog usavršavanja ova terapija nije sasvim zadovoljavajuća zbog mnogih nuspojava koje se ponajprije javljaju usljed niske stope resorpcije neorganskih jedinjenja, a čija primjena iziskuje visoke doze.

Matična mliječ sadrži u sebi željezo i to dvovalentno (željezo koje se unosi hranom je trovalentno i ono se u crijeva redukuje u dvovalentno koje je jedino sposobno vezati kiseonik) i njena upotreba kod anemija daje fantastične rezultate. Zbog svega iznesenog postaje veoma jasno da je uloga matične mliječi kod ovog oboljenja apsolutno nezamjenjiva, i da mu ne može biti konkurent bilo koji sintetički preparat.